نتایج بیشتر...
اورانوس
اورانوس هفتمین سیاره از خورشید، بعد از مشتری و زحل ، با قطر حدودا چهار برابر زمین سومین سیارۀ بزرگ منظومۀ شمسی می باشد.
همانند دو سیارۀ بزرگ تر، اورانوس بیشتر از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است، اما همچنین ترکیبات یخی زیادی دارد که از آب، آمونیاک و متان به همراه دیگر مواد تشکیل شده اند.
به همین دلیل اورانوس گاهی به نام غول یخی نیز شناخته می شود.
اورانوس سرد ترین هوا را در میان سیارات منظومۀ شمسی دارد.
با این که اورانوس دورترین سیاره از خورشید نمی باشد، دمای آن به ۳۷۱ درجۀ فارنهایت یا ۲۲۴ درجۀ سلسیوس زیر صفر می رسد.
برخلاف نپتون، اورانوس گرمای درونی قابل توجهی به وجود نمی آورد، در نتیجه جو در اورانوس در مقایسه با فعالیت های تبدار دیگر سیارات گازی، بیشتر اوقات آرام است.
اورانوس بیشتر از ۱.۷ میلیارد مایل یا سه میلیارد کیلومتر از خورشید فاصله دارد و مدار چرخشی بزرگی اطراف آن به وجود می آورد.
به اندازه ی ۸۴ سال زمینی طول می کشد تا اورانوس یک دور کامل به دور خورشید بزند، این بدین معناست که هر فصل به مدت ۲۱ سال طول می کشد.
به علاوه اورانوس بسیار بیشتر از زمین به صورت مایل است.
اورانوس تنها سیاره ای در منظومۀ شمسی می باشد که مایل است، تا جایی که هنگام حرکت به دور خورشید تقریبا به پهلو می چرخد.
اورانوس همچنین یکی از دو سیاره ای در منظومۀ شمسی می باشد که در جهت مخالف بیشتر سیارات می چرخد، ونوس سیارۀ دیگر است.
این مایل بودن تغییرات فصلی در اورانوس را به نهایت می رساند.
حتی در زمستان و تابستان، این سیاره به چرخش منظم ۱۷ ساعته ادامه می دهد.
قسمتی که تابستان است به صورت دائم سمت خورشید قرار دارد و قسمتی که زمستان می باشد در تاریکی مطلق است.
هنگامی که فصل به بهار و پاییز تغییر می کند، خورشید به قسمت هایی از سیاره می تابد که به مدت ۲۱ سال نور نخورده است.
تغییرات آب و هوایی آغاز می شود و باعث زیاد شدن طوفان ها ، شکل گیری ابرها و به وجود آمدن باد هایی می شود که تا ۵۶۰ مایل یا ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت سرعت دارد.
فقط یک کاوشگر فضایی به اورانوس سفر کرده است.
وییجر ۲ در سال ۱۹۸۶ از کنار اورانوس گذر کرد و این اتفاق درست در زمانی رخ داد که نیم کرۀ شمالی اورانوس زمستان بود.
به همین دلیل عکس هایی که وییجر ۲ تهیه کرده است، تقریبا نشان دهندۀ یک سیاره بدون ویژگی خاص بود.
از آن زمان فصل ها تغییر کرد و اورانوس الگو های آب و هوایی جالب بیشتری آشکار ساخت.
هرچند که امکان مشاهدۀ اورانوس با چشم غیر مسلح در شرایط دید خوب امکان پذیر است، اما هیچوقت توسط مردمان گذشته به عنوان سیاره شناخته نشد، زیرا بسیار کم نور بود و به آهستگی حرکت می کرد.
این سر ویلیام هرشل بود که اولین بار تشخیص داد که اورانوس یک ستاره نیست.
در سال ۱۷۸۱ اورانوس به عنوان اولین سیاره ای شناخته شد که توسط تلسکوپ کشف شد.
ابتدا هرشل به افتخار پادشاه سوم آن را جورجیوم سدیس یا ستارۀ جورج نامید، اما دیگر ستاره شناسان احساس کردند که نام آن باید همانند دیگر سیاره ها از میان اسطوره های یونانی انتخاب شود.
نام اورانوس از خدای یونانی به معنی خدای آسمان گرفته شد و کمتر از ۷۰ سال بعد از کشفش به نامی شناخته شد که امروزه جهانیان به آن می شناسند.
اورانوس سیستمی از سیزده حلقۀ کم نور و ۲۷ قمر دارد که به اطراف آن در حال چرخش اند.
ویلیام هرشل اولین نفری بود که در سال ۱۷۸۹ ادعا کرد حلقه هایی اطراف آن دیده است، اما وجود حلقه ها تا تقریبا ۲۰۰ سال یعنی تا سال ۱۹۷۷ تائید نشد.
هرشل هم چنین دو سیاره از پنج قمر بزرگ را کشف کرد.
بعضی از قمرهای کوچک اورانوس تا الان که در قرن ۲۱ می باشیم، در حال کشف شدن هستند.
هیچ کس نمی داند که چه چیز های جدیدی از این سیارۀ رمز آلود در آینده کشف خواهد شد.
دانشمندان به مطالعه دربارۀ این سیاره ادامه می دهند و در تلاش برای کسب اطلاعات بیشتر هستند.
ترجمه شده در : تیناسافت
