سی تار یکی از سازهای زهی زخمهای است که در موسیقی کلاسیک هند و پاکستان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. صدای دلنشین و حالت روحانی این ساز، آن را به یکی از محبوبترین سازهای موسیقی هندی تبدیل کرده است.
ویژگیهای سیتار:
کاسه: کاسه سیتار معمولاً از چوب توت یا تنبک ساخته میشود و به شکل گلابی است.
دسته: دسته سیتار بلند و باریک است و اغلب با عاج یا استخوان تزئین میشود.
سیمها: سیتار دارای سیمهای اصلی و سیمهای تشدیدکننده است. سیمهای اصلی برای تولید صدا و سیمهای تشدیدکننده برای غنیتر کردن صدا به کار میروند.
مضراب: نوازندگان سیتار از مضراب فلزی برای نواختن این ساز استفاده میکنند.
تاریخچه سیتار:
ریشههای سیتار به قرن شانزدهم میلادی بازمیگردد و تصور میشود که از سازهای ایرانی و افغانستان تأثیر پذیرفته است. در طول قرنهای گذشته، سیتار تغییرات زیادی کرده و به شکل امروزی خود درآمده است.
اهمیت سیتار در موسیقی هند:
موسیقی کلاسیک هند: سیتار یکی از سازهای اصلی در موسیقی کلاسیک هند است و در اجرای راگها و آلاپها به کار میرود.
موسیقی فیلم: سیتار در موسیقی فیلمهای هندی نیز بسیار پرکاربرد است و در بسیاری از آهنگهای معروف هندی شنیده میشود.
موسیقی سبکهای دیگر: علاوه بر موسیقی کلاسیک و فیلم، سیتار در موسیقی سبکهای دیگر مانند موسیقی فوک و راک نیز استفاده میشود.
سیتارنوازان مشهور:
راوی شانکار: یکی از مشهورترین نوازندگان سیتار در جهان است که سیتار را به سطح جهانی معرفی کرد.
پاندیت ویجی سنگال: از دیگر نوازندگان برجسته سیتار است که سبک نواختن منحصر به فردی دارد.
یادگیری سیتار:
یادگیری سیتار نیازمند تمرین مداوم و صبر و حوصله است. نوازندگان سیتار باید با تکنیکهای مختلف نواختن، تئوری موسیقی هند و راگها آشنا باشند.