زندگی نامه محمد علی کلی

محمد علی کلی قهرمان سه برد بوکس سنگین وزن با رکورد قابل توجه ۵۶ برد بود.

او همچنین به دلیل موضع عمومی خود در برابر جنگ ویتنام شناخته شده بود.

محمد علی کلی که بود؟

محمدعلی یک بوکسور، بشردوست و فعال اجتماعی بود .

در جهان به عنوان یکی از بزرگترین ورزشکاران قرن بیستم شناخته می شود.

علی در سال ۱۹۶۰ برنده مدال طلای المپیک شد.

او در سال ۱۹۶۴ قهرمان سنگین وزن بوکس جهان شد.

کلی در طول دهه ۱۹۷۰ دو بار دیگر عنوان قهرمانی سنگین وزن را به دست آورد.

در مبارزات معروفی مقابل جو فریزر و جورج فورمن پیروز شد.

در طول مسیر محمد علی در سال ۱۹۸۱ از بوکس بازنشسته شد و بیشتر وقت خود را وقف

امور خیریه کرد.

او در سال ۲۰۰۵ مدال آزادی ریاست جمهوری را دریافت کرد.

اوایل زندگی

محمد علی کلی در ۱۷ ژانویه ۱۹۴۲ در لوئیزویل، کنتاکی به دنیا آمد.

در سنین پایین، کلی جوان نشان داد که از هیچ مسابقه ای در داخل یا خارج از رینگ

نمی ترسد.

کلی استعداد خود در بوکس را در سن ۱۲ سالگی، کشف کرد.

او پس از دزدیده شدن دوچرخه‌اش، به افسر پلیس جو مارتین گفت که می‌خواهد

دزد را کتک بزند.

طبق گزارش‌ها، مارتین در آن زمان به او گفت: «خب، بهتر است قبل از اینکه مردم را

چالش بکشی، نحوه مبارزه را یاد بگیری».

مارتین علاوه بر افسر پلیس، بوکسورهای جوان را نیز در یک سالن ورزشی محلی

آموزش می داد.

کلی شروع به همکاری با مارتین کرد تا یاد بگیرد که چگونه مبارزه کند و به زودی

حرفه بوکس خود را آغاز کرد.

در اولین مسابقه آماتور خود در سال ۱۹۵۴، او پیروز مبارزه شد.

کلی در سال ۱۹۵۶ در مسابقات دستکش طلایی برای تازه کارها در کلاس سبک وزن

برنده شد.

سه سال بعد، او برنده مسابقات ملی دستکش های طلایی قهرمانان شد و همچنین موفق به کسب عنوان

ملی اتحادیه ورزشکاران آماتور برای بخش سبک وزن گردید.

در سال ۱۹۶۰، کلی در تیم بوکس المپیک ایالات متحده یک مقام کسب کرد و برای

مسابقه به رم سفر کرد.

کلی پس از پیروزی در سه مبارزه اول خود، زبیگنیو پیترژکوفسکی از لهستان را

شکست داد و مدال طلای المپیک سبک وزن را به دست آورد.

پس از پیروزی در المپیک، کلی به عنوان یک قهرمان آمریکایی معرفی شد.

او به زودی با حمایت گروه حامی لوئیزویل حرفه ای شد و به غلبه بر تمام حریفان در

رینگ ادامه داد.

رابطه با مالکوم ایکس و گرویدن به اسلام

کلی با وزیر کاریزماتیک ملت اسلام، مالکوم ایکس، در یک گردهمایی در دیترویت در

ژوئن ۱۹۶۲ ملاقات کرد.

به دلیل نترس بودن مالکوم ایکس به عنوان سخنران، این دو دوستی پیدا کردند و کلی

بیشتر درگیر گروه مسلمانان سیاه پوست شد.

 مالکوم ایکس حتی یک همکار را برای کمک به مدیریت امور روزمره کلی منصوب کرد.

در سال ۱۹۶۴، مالکوم ایکس خانواده خود را به دیدار کلی آورد، در حالی که او در

فلوریدا برای مبارزه قهرمانی خود در ۲۵ فوریه مقابل سانی لیستون تمرین می کرد.

پیروزی کلی بر لیستون، اولین قهرمانی بوکس سنگین وزن جهان را

برای او به ارمغان آورد.

برخی از مبارزات شناخته شده او شامل موارد زیر است:

سانی لیستون

پس از کسب طلا در المپیک ۱۹۶۰، علی در سال ۱۹۶۳ هنری کوپر قهرمان سنگین وزن

بریتانیا را شکست داد.

 سپس در ۲۵ فوریه ۱۹۶۴ سانی لیستون را ناک اوت کرد و قهرمان سنگین وزن جهان

شد.

جو فریزر

در ۸ مارس ۱۹۷۱، علی در آنچه “مبارزه قرن” نامیده می شود، با جو فریزر روبرو شد.

فریزر و علی ۱۴ راند پا به پا شدند تا اینکه فریزر علی را با یک هوک چپ شرورانه در راند ۱۵

به زمین زد.

علی به سرعت بهبود یافت، اما داوران امتیاز برد را به فریزر دادند و محمدعلی اولین باخت حرفه ای

خود را پس از ۳۱ برد تجربه کرد.

پس از شکست مقابل کن نورتون، علی در یک مسابقه مجدد در ۲۸ ژانویه ۱۹۷۴ فریزر

را شکست داد.

در سال ۱۹۷۵، علی و فریزر دوباره برای مسابقه کینه ای خود در ۱ اکتبر در شهر

کوئزون، فیلیپین، شاخ زدند.

برای این مسابقه که «هیجان‌انگیز در مانیل» نام داشت، تقریباً مسافت زیادی را طی کرد و

هر دو نفر سختی های بسیار زیادی را تحمل کردند.

در این مبارزه، مربی فریزر پس از راند چهاردهم، یک پیروزی سخت را به علی داد.

جورج فورمن

یکی دیگر از مبارزات افسانه ای علی در ۳۰ اکتبر ۱۹۷۴ در برابر جورج فورمن قهرمان

سنگین وزن شکست ناپذیر برگزار شد.

این مسابقه که تحت عنوان “Rumble in the Jungle” نامیده می شود،

توسط مروج دان کینگ سازماندهی شد و در کینشاسای زئیر برگزار شد.

برای یک بار، علی مقابل فورمن جوان تر و عظیم الجثه تر، ضعیف دیده می شد،

اما او با مبارزه استادانه منتقدانش را ساکت کرد. او فورمن را به پرتاب مشت های

وحشی با تکنیک “طناب دوپ” خود فریب داد،

قبل از اینکه حریف خود را با ناک اوت راند هشتم مبهوت کند تا عنوان سنگین وزن را

پس بگیرد.

لئون اسپینکس

پس از از دست دادن عنوان خود به لئون اسپینکس در ۱۵ فوریه ۱۹۷۸، علی ماه ها بعد

او را در یک مسابقه مجدد در ۱۵ سپتامبر شکست داد.

علی اولین بوکسوری شد که سه بار قهرمان سنگین وزن شد.

لری هلمز

پس از یک بازنشستگی کوتاه، علی برای رویارویی با لری هلمز در ۲ اکتبر ۱۹۸۰ به

رینگ بازگشت.

پس از یک باخت نهایی در سال ۱۹۸۱، به ترور بربیک، بزرگ بوکس در ۳۹ سالگی از این

ورزش بازنشسته شد.

همسران، فرزندان و خانواده

علی چهار بار ازدواج کرد و دارای ۹ فرزند بود.

علی در سال ۱۹۶۴ با همسر اول خود، سونجی روی، ازدواج کرد.

آنها کمی بیش از یک سال بعد طلاق گرفتند.

علی در سال ۱۹۶۷ با همسر دوم خود، بلیندا بوید ۱۷ ساله ازدواج کرد.

بوید و علی با هم صاحب چهار فرزند شدند: مریم، متولد ۱۹۶۹. جمیله و راشد،

هر دو متولد ۱۹۷۰.

و محمد علی جونیور، متولد ۱۹۷۲.

طلاق بوید و علی در سال ۱۹۷۷ قطعی شد.

در همان زمان که علی با بوید ازدواج کرد،

او آشکارا با ورونیکا پورشه، که همسر سوم او در سال ۱۹۷۷ شد، سفر کرد.

این زوج دو دختر به نام‌های هانا و لیلا علی داشتند.

دومی راه علی را دنبال کرد و بوکسور قهرمان شد.

پورشه و علی در سال ۱۹۸۶ از هم جدا شدند.

علی در سال ۱۹۸۶ با چهارمین و آخرین همسرش یولاندا، ازدواج کرد.

علی و لونی با هم صاحب یک پسر به نام اسعد شدند .

نوه ها

پسر راشدا، نیکو والش علی، مانند پدربزرگ و عمه‌اش یک بوکسور شد.

یکی از دیگر نوه‌های علی، جاکوب علی ورتایمر، در رشته دوومیدانی NCAA در دانشگاه

هاروارد شرکت کرد و در سال ۲۰۲۱ فارغ‌التحصیل شد.

بشردوستی

محمد علی مشعل المپیک را در مراسم افتتاحیه بازی های المپیک ۱۹۹۶ در دست

داشت.

محمد علی مشعل را قبل از افروختن شعله المپیک در مراسم افتتاحیه بازی های

المپیک ، صدمین سالگرد در آتلانتا در ۱۹ جولای ۱۹۹۶ در دست داشت.

بازنشستگی

علی در دوران بازنشستگی بیشتر وقت خود را به امور خیریه اختصاص داد.

در طول سال‌ها، علی از المپیک ویژه و بنیاد Make-A-Wish در میان سازمان‌های دیگر

حمایت کرد.

در سال ۱۹۹۶، او دیگ المپیک را در بازی های المپیک تابستانی آتلانتا روشن کرد

که لحظه ای احساسی در تاریخ ورزش بود.

علی به کشورهای متعددی از جمله مکزیک و مراکش سفر کرد تا به نیازمندان کمک

کند.

او در سال ۱۹۹۸ به دلیل فعالیت در کشورهای در حال توسعه به عنوان پیام آور صلح

سازمان ملل انتخاب شد.

جوایز

در سال ۲۰۰۵، علی مدال آزادی ریاست جمهوری را از جورج دبلیو بوش رئیس جمهور

آمریکا دریافت کرد.

علی همچنین در سال ۲۰۰۹ جایزه رئیس جمهور را از NAACP برای تلاش های خدمات

عمومی خود دریافت کرد.

از دیگر دریافت کنندگان این جایزه می توان به الا فیتزجرالد، ونوس و سرنا ویلیامز،

کری واشنگتن، اسپایک لی، جان لجند، ریحانا و لبرون جیمز اشاره کرد.

مرکز محمد علی

علی مرکز محمدعلی، یک مرکز چند فرهنگی با موزه ای که به زندگی و میراث او

اختصاص داده شده است، در زادگاهش لوئیزویل در سال ۲۰۰۵ افتتاح کرد.

کاهش سلامتی و مرگ

علی دهه آخر زندگی خود را در حومه فینیکس دره پارادایس، آریزونا زندگی کرد.

چند سال قبل از مرگ، علی به دلیل تنگی ستون فقرات تحت عمل جراحی قرار گرفت.

وضعیتی که باعث باریک شدن ستون فقرات شد،

تحرک و توانایی او را برای برقراری ارتباط محدود کرد.

در اوایل سال ۲۰۱۵، او با ذات الریه مبارزه کرد و به دلیل عفونت شدید دستگاه ادراری

در بیمارستان بستری شد.

علی در ۳ ژوئن ۲۰۱۶ در اسکاتسدیل آریزونا پس از بستری شدن در بیمارستان به دلیل مشکل تنفسی درگذشت.

کلی در آن زمان  ۷۴ سال داشت.

مراسم تشییع و یادبود

این رویداد سه روزه، در شهر زادگاه علی، لوئیزویل برگزار شد.

شامل جشنواره هنرهای عمومی ، پیشنهادهای سرگرمی و آموزشی با حمایت شهر،

برنامه نماز اسلامی، و مراسم یادبود بود.

مراسم یادبود این قهرمان در سالن کی اف سی یام سنتر با حضور نزدیک به ۲۰۰۰۰ نفر

برگزار شد.

سخنرانان شامل رهبران مذهبی از مذاهب مختلف بودند.

محمد علی کلی در فیلم The Greatest در سال ۱۹۷۷ بازی کرد.

مستند «When We Were Kings»

محصول ۱۹۹۶ به بررسی روند آموزش علی برای مبارزه او در سال ۱۹۷۴ علیه جورج

فورمن و فضای سیاسی آفریقا در آن زمان می پردازد.

این فیلم به کارگردانی لئون گاست برنده جایزه اسکار بهترین فیلم مستند بلند شد.

ویل اسمیت بازیگر، نقش علی را در فیلم زندگینامه‌ علی که در سال ۲۰۰۱ منتشر

شد، بازی کرد.

اسمیت برای این اجرا نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد.

***

مترجم : حدیثه امام نژاد