نتایج بیشتر...
قصه های ماندگار قابوسنامه
توضیحات
قصه های ماندگار قابوسنامه (به دو زبان فارسی و انگلیسی) - دارای صوت وبه صورت نثر ساده:
قابوس نامه، کتابی است پیرامون اخلاق ، تالیف عنصر المعالی کیکاووس ابن اسکندربن قابوس ابن وشمگیر ابن زیار . مولف این را در 44 فصل بنام فرزندش گیلانشاه به منظور تربیت فرزند ، رسوم لشکرکشی ، مملکت داری ، آداب اجتماعی و آموزش دانش و فنون در سال 457 هجری قمری به نثر (مرسل) درآورد . این نرم افزار حاوی داستانهای آموزنده است. این کتاب به صورت چند رسانه ای و گویا به دو زبان فارسی و انگلیسی و قابل فهم برای نوجوانان می باشد .
از سایر
محصولات اندرویدی قصه های ماندگار ادبی
دیدن فرمایید.
مطالب بیشتر
متن بخش هایی از این مجموعه :
افلاطون حکیم یونانی :
در یکی از دیدارهایی که افلاطون با دوستان قدیمی خود داشت ، صحبت های مختلفی به میان آمد . آن ها در مورد موضوعات گوناگون ، با هم مباحثه پرداختند ، تا این که مرد رو به افلاطون گفت : ای حکیم بزرگ ، امروز فلان شخص را دیدم و با هم در مورد تو صحبت کردیم . نظر او درمورد شما این بود که تو مرد بسیار بزرگواری هستی و کسی چون تو وجود ندارد ، احساس کردم باید شکر و تمجید او را به نزد شما برسانم ، افلاطون بعد از این که مدتی به فکر فرو رفت ، چهره در هم کشید و سخت غمگین شد . اشک در چشمانش حلقه زد و گریست . آن مرد رو به افلاطون گفت : ای حکیم بزرگوار ، در سخنان من چه بود که شما را چنین دگرگون کرد . افلاطون گفت : غمگین از آن شدم که انسان نادانی مرا مورد ستایش قرار دهد دو در نظر او من پسندیده و بزرگوار آمدم ، نمی دانم کدام کار من از روی نادانی و نا پخته گی بوده که یک انسان جاهل از آن شاد و خرسند گشته ، تا آن حد که مرا بزرگوار بنامد ، آرزو می کنم : که ای کاش زمان به عقب بر می گشت ، و یا می دانستم که چه کرده ام که به درگاه خدا توبه انابه کنم . من از آن رو ، می گریم که تا کنون جاهل ماندم چنان که مورد ستایش جاهلانم .
متوکل خلیفه بغداد :
متوکل خلیفه ی بغداد بود . او در بین غلامانش غلامی بسیار صادق و درست کردار داشت . متوکل آن قدر او را دوست داشت که او را به فرزندی پذیرفته بود . تا جایی که علاقه ی او نسبت به فتح فراتر از فرزند خود بود . متوکل تصمیم داشت تا تمام حرفه ها و فنون را به فتح بیاموزد و از او فرد قابلی بسازد . یکی از فنونی که فتح به دستور متوکل آموخته بود ، شنا بود . بنابر این ملاحان ورزیده و قابلی آموزش او را بر عهده گرفته بودند . مدتی از دوره ی آموزشی فتح گذشت و او هنوز به طور کامل شنا را نیاموخته بود . اما به گونه ای ابراز می کرد که همه چیز را فرا گرفته است . روزی فتح تصمیم گرفت تا خود را محک بزند و بدون این که با ملاح در میان بگذارد به تنهایی به رودخانه ی دجله رفت تا در آب آن رود شنا کند . او خود را در دل آب انداخت ولی جریان تند آب و موج های خروشان مانع از این شد تا فتح بتواند از آنچه تا کنون آموخته بود بهره ببرد . بنابر این پس از مدتی تلاش به ناچار تسلیم شد و با جریان آب به جلو رفت . پس از مدتی که با جریان رود حرکت کرد در کنار رود حفره ای را دید و خود را با زحمت بسیار به آن جا رساند و به درون آن افتاد . در همان سوراخ ماند و شروع کرد به گفت و گو با خداوند : تا تو چه بخواهی تو را سپاس گزارم که تا کنون زنده ام فتح به مدت یک هفته در آن حفره حبس شده بود . روزی که فتح به رود رفته بود به متوکل خبر دادند که فتح بعد از شنا در دجله دیگر باز نگشته . متوکل غصه دار و ناراحت بر زمین نشست و خطاب به درباریان گفت : برای یافتن جسد فتح هزار دینار عطا خواهم کرد . متوکل از شدت رنج قسم یاد کرد که تا فتح را زنده یا مرده نبیند لب به طعام نخواهد زد . ملاحان با وجود این که امیدی به زنده بودن فتح نداشتند لحظه ای دست از تلاش نکشیدند . آن ها یک هفته در رود دجله شنا می کردند و می گشتند . تا روز هفتم به طور کاملا تصادفی یکی از ملاحان به حفره رسید و فتح را در آن حفره پیدا کرد . او در کمال حیرت فتح را زنده و سالم دید . به فتح گفت در همین جا منتظر بمان تا با قایقی برگردم و تو را با خود ببرم . ملاح به نزد متوکل آمد و با چهره ای گشاده به او گفت : اگر فتح را زنده نزد شما بیاورم چه چیزی به من خواهی بخشید ؟ متوکل گفت : من برای مرده فتح هزار دینار در نظر گرفته بودم ، اما برای زنده او پنج هزار دینار به تو عطا می کنم . ملاح گفت من فتح را زنده یافتم . آری پس قایقی بردند و فتح را زنده و سر حال نزد متوکل آوردند . متوکل نیز طبق وعده ی خود پنج هزار دینار به ملاح بخشید و سپس دستور داد : نصف آن چه که در خزانه وجود دارد را برای شکرانه سلامتی فتح بین فقرا تقسیم کنند . متوکل به خادمان گفت : فتح بسیار گرسنه و خسته است و هفت شبانه روز غذایی برای خوردن نداشته است بنابر این نان و طعام کافی برای او آماده کنید . فتح گفت : ای متوکل من گرسنه نیستم و غذا خورده ام . متوکل گفت : آیا آب دجله برای تو غذا بوده است ؟ فتح گفت نه هر روز یک سینی بزرگ حاوی بیست نان روی آب شناور می شد و من با زحمت بسیار آن سینی را به سمت حفره می کشیدم و روزانه دو یا سه نان از آن را می خوردم . البته باید بگویم روی هر نان اسمی نوشته شده بود که آن را هنوز به خاطر دارم . محمد بن الحسین الاسکاف . به همین دلیل هنوز زنده ام . متوکل با شنیدن این موضوع دستور داد ، تا جست و جو کنند و صاحب این نام را نزد او بیاورند . آن ها گشتند و ندا در دادند : که مردی که در دجله نان می افکند کیست ؟ و خود را معرفی کند زیرا خلیفه قصد دارد از او قدر دانی به عمل آورد . روز بعد آن مرد به دربار آمد و گفت من محمد بن الحسین الاسکاف هستم ، که هر روز در دجله نان می اندازم و نشانم نیز این است که روی هر نان نام خودم را حک می کنم . متوکل گفت : چه مدت این کار را انجام می دهی ؟ مرد گفت : یک سال ، متوکل متعجب شد و افزود : در پشت این عملت چه هدفی را دنبال می کردی ؟ مرد گفت : ضرب المثل قدیمی است که می گوید تو نیکی می کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز . من هم به این ضرب المثل عمل کردم و تنها دارایی خود را که همان نان ها بود با سینی به دجله می انداختم . متوکل در نهایت شوق به او گفت : تو به چیزی که شنیده بودی ایمان داشتی و به آن نیز عمل کردی ، و اکنون زمان دریافت پاداش رسیده است . متوکل پنج ده در حوالی شهر بغداد به آن مرد بزرگ بخشید و او در آن زمین ها مشغول به کار شد و سر انجام به ثروت فراوانی رسید چنانچه فرزندان و نوادگان او ، هم چنان در بغداد روزگار می سپردند .
محصولات مشابه
قصه های ماندگار شاهنامه فردوسی
قصه های ماندگار مثنوی معنوی
قصه های ماندگار تاریخ بیهقی
قصه های ماندگار مرزبان نامه
قصه های ماندگار بهارستان جامی
قصه های ماندگار تذکرة الاولیاء
قصه های ماندگار منطق الطیر عطار
مثل آباد 1
مثل آباد 2
مثل آباد 3
مثل آباد 4
قصه های کلیله و دمنه برای کودکان
قصه های انیمیشنی مثنوی معنوی
قصه های انیمیشنی بهارستان جامی
